زیپ کار

نوشته های این وبلاگ تا مدتی به بیان مشاهدات مثبت وبلاگ صاحاب اختصاص پیدا می کند. این گونه نوشته ها را با 

برچسب <خوشمان آمد>، می توانید در نوار جانبی سمت چپ وبلاگ پیگیری کنید

اولین پست در این راستا را به زیپ کار اختصاص می دهم

زیپ کار چیست و چرا دوستش می دارم؟

شرکت زیپ کار، استارت آپی در زمینه کرایه ماشین در آمریکا است که بیشتر در ایالت  های ماساچوست و کالیفرنیا فعالیت دارد. فرض کنید ماشین ندارید اما علاقه زیادی به ماشین سواری دارید. یا مثلا در بعد از ظهر دل انگیز یک روز جمعه دلتان یک رانندگی جاده ای با مقادیری باد اضافه که برود لای موها نیاز دارید، یا مهمان دارید و خرید زیادی دارید که حملش بدون ماشین شخصی دشوار است، شاید هم دلتان بخواهد بروید تا کنار ساحل، آبی به پا بزنید و برگردید یا کنار تالابی چند عدد نمونه جهت آنالیز جمع آوری کنید یا اصلا هیچ کدام اینها هم نه، اصلا اتومبیل شخصی دارید اما دوست دارید مدل های مختلف اتومبیل را امتحان کنید! در همه موارد زیپ کار شما را رستگار می کند. شرکت زیپ کار، اتومبیل های متنوعی با لوگوی زیپ کار را در محل های مشخصی از شهر که برای خودروهای زیپ کار در نظر گرفته شده است یا توسط شرکت خریده شده است، پارک کرده است، مثلا مقابل سوپر مارکت همیشگی شما، یا مثلا در پارکینگ دانشگاه، شاید هم در خیابانی نزدیک منزل شما. شما با عضویت در سایت زیپ کار و متصل کردن این وبسایت به کارت اعتباری خود، یک بسته حاوی کارت ویژه زیپ کار که مثل کارت اعتباری می ماند را دریافت می کنید. هنگامی که خودرو نیاز داشتید از چند روز قبل یا حتی چند ساعت قبل ساعات مورد نیاز خود را در وبسایت وارد کرده و خودروهای منطقه خود که در آن ساعات در دسترس هستند را ردیابی می نمایید، معمولا در هر پارکینگ زیپ کار، حداقل دو عدد خودروی زیپ کار وجود دارد، بسته به نوع نیاز، مدل ماشین را انتخاب کرده که می تواند شاسی بلند، ماشین سان روف دار! و یا حتی وانت باشد. قیمت این خودروها بسته به مدل آنها بین ۷.۵ تا فکر می کنم ۱۰ دلار در ساعت می باشد که این مبلغ شامل بیمه شما در حین رانندگی و البته سوخت لازم جهت حرکت تا مرز ۱۸۰ مایل می باشد که نسبت به سایر شرکت های کرایه خودرو و البته برای کرایه خودرو جهت مدت زمان های کوتاه مثلا یک خرید دو ساعته یا یک پیاده روی سه ساعته کنار ساحل مبلغ مناسبی است. اما تمام جذابیت کار به سادگی فرآیند رزور کردن، آزادی انتخاب خودروی مورد نظر و عدم برخورد با شخص سومی جهت انجام دادن کاغذ بازی های لازمه است. 

کارت خود را برداشته به سمت خودرو می روید، کارت را روی سنسور خودرو نگاه داشته، قفل خودرو باز می شود، سوییچ داخل خودرو جاسازی شده و کارت سوخت نیز جهت تهیه بنزین در خودرو قرار داده شده است. وقتی مطمین شدید که خودرو بعد از استفاده نفر قبلی آسیبی ندیده است سوار آن شده و سفر کوتاه خود را آغاز می کنید. در طول مسیر اگر نیاز به افزودن ساعت استفاده از خودرو داشته باشید کافیست با یک عدد پیامک درخواست خود را مطرح کنید و در صورتی که بعد از شما کسی خودرو را رزرو نکرده باشید می توانید تا زمان دلخواه مدت استفاده را افزایش دهید. بعد از تمام شدن سفر بنزین خودرو باید حداقل یک چهارم باک را پوشش بدهد و داخل خودرو را تمیز کنید و خودرو را در پارکینگش پارک نموده، پیاده بشوید و دوباره با کارت خود درها را قفل نمایید. 

زیپ کار استارت آپ بسیار موفقی بوده است. و البته برای کسانی مانند من که بنا به دلایل زیادی از خریدن خودرو تا حد امکان دوری می کنند، گزینه بسیار مناسبی است، به علاوه اینکه هزینه استفاده از زیپ کار در چند بار مورد نیاز در ماه از هزینه نگه داری یک خودروی شخصی و هزینه پارکینگ و بنزین و بیمه و سایر موارد مربوط به آن به مراتب مقرون به صرفه تر می باشد. معمولا در این موارد ما نیز سعی می کنیم سفرهای خودرویی خود را بهینه کنیم و در مصرف پول و البته بنزین و در نتیجه در رعایت ملاحظات زیست محیطی کمال دقت را داشته باشیم. اما از همه این حرف ها گذشته، چیزی که زیپ کار را برای من تجربه خیلی خوشایندی کرده است حس آزادی بدون مالکیت و هزینه ای است که کاربر تجربه می کند.

 اطلاعات بیشتر مربوط به زیپ کار را می توانید در سایتشان ببینید.

www.zipcar.com

به نقل از یالوم

تصمیم به مثابه یک تجربه مرزی

آگاهی کامل از موقعیت اگزیستانسیال خویش به معنای آنست که فرد از خود آفرینندگی آگاه می شود. آگاه شدن از این واقعیت که فرد متشکل از خودش است. هیچ مرجع تمام عیار خارجی ایی در کار نیست و فرد معنای دلبخواهی به دنیا می بخشد، به این معنا خواهد بود که فرد به بی پایکی بنیادین خویش آگاهی می یابد.

اگر انسان اجازه دهد، تصمیم او را در چنین خودآگاهی ایی غوطه ور خواهد کرد. تصمیم، خصوصا تصمیمی برگشت ناپزید، یک موقعیت مرزی است. همانگونی که آگاهی از ؛مرگ من؛ یک موقعیت مرزی است. هر دو مانند واسطه ای عمل می کنند که باعث می شود فرد از منش روزمره به منش هستی شناختی تغییر مسیر دهد، یعنی به بودنش می اندیشد. با اینکه بر اساس آنچه از هایدگر آموخته ایم، چنین واسطه ای و چنین تغییر مسیری در نهایت مثبت است و پیش نیاز هستی اصیل به حساب می آید ولی همزمان برانگیزاننده اضطراب مرگ است. اگر فرد آماده نباشه، شیوه هایی پدید می آورد تا تصمیم را نیر مانند مرگ وا پس براند.

تصمیم به مثابه چهارراه

ویلیس در استعاره ای تصمیم را چهارراهی در یک سفر و چشم پوشی را راهی که پی گرفته نمی شود می داند

بعضی افراد بدون مشکل پیش می روند، زیرا کورکورانه و با این اعتقاد قدم بر می دارند که آن ها در معبر اصلی حرکت می کنند و همه تقاطع ها به بیراهه می روند. ولی پیش رفتن با آگاهی و خیال پردازی، تحت تاثیر خاطره ی چهاراههای قرار می گید که فرد از آنها عبور می کند و دیگر هرگز به آنها باز نخواهد گشت. بعضی ها سر چهارراه می نشینند و هیچ راهی را در پیش نمی گیرند چون نمی توانند هر دو راه را بروند و این تصور باطل را در ذهن می پرودانند که اگر به اندازه کافی آنجا بنشینند، دو راه ادغام شده و به یک راه بدل می شود و به این ترتیب عبور از هر دو امکان پزیز خواهد شد. رشدیافتگی و شجاعت در آن است که بتوانیم چشم پوشی کنیم و خرد در آن است که جویای راههای باشیم که ما را به کمترین چشم پوشی ممکن وا می دارند

رواندرمانی اگزیستانسیال - اروین یالوم